Co dwie głowy to nie żadna!

Wczoraj pod wieczór, przed przyjazdem nowej załogi (i w trakcie jej przybywania) udało nam się zrobić wycieczkę do pobliskiej stolicy Martyniki, Fort de France. Drogą lądową nie jest ona taka pobliska, bo jedzie się tam godzinę samochodem, ale my wybraliśmy się promem, co zajęło nam połowę tego czasu. Rychu zasnął jeszcze na promie, a niedługo po nim na rękach Adriana usnęła Jagienka. Poradziliśmy sobie z tym problemem tak, jak widać na załączonym obrazku:

Miny przechodniów – bezcenne, ale naliczyliśmy też cztery uśmiechy :)

I wioząc sobie w ten sposób nasze dwie małe główki natrafiliśmy na kogoś, kto nie miał żadnej...

To Józefina - jakaś cesarzowa czy ktoś tam, która miała swój pomnik w centrum miasta, ale jak się dowiedzieli, że namawiała Napoleona do przywrócenia niewolnictwa, to ją trochę zdegradowali - przenieśli pod jakiś drzewo i ścięli. Nawet realistycznie pochlapali krwią! Musieli się naprawdę wpienić!

Widzieliśmy też legwana! Prawdziwego (chociaż z daleka byłam prawie pewna, że to kot...) i ukręciliśmy sobie kokosa z palmy, a potem poszliśmy na świeżo wyciskany sok do pana, który robił wszystko "na żywo", a myśmy patrzyli jak w kinie :) Były pomarańcze, mandarynki, karambola, limonka, arbuz, banan i jabłko ("No limits, what you wish!"). Pan miał też dwie fajowe córeczki, które dopadły do Jagienki i zaczęły ją całować po rączkach, a ona swoim zwyczajem łapała je za nosy :)

Legwan prawdziwy. Normalnie na wolności, tak se łaził po murze.

A ten ostatni akapit wreszcie piszę "na żywo" i nie wrzucę go z kilkudniowym opóźnieniem. Siedzimy z Adrianem w knajpce przy Rodney Bay (znów), każde z nosem w swoim ekranie, a Klaudia na statku czuwa nad śpiącymi dziećmi. Jest fajnie :)
Ze starej załogi zostaliśmy my, Kaczka, Skwara z Klaudią, Grande, dwa Marki, Krzysiek, Tymon, Maciek...i ginie ta garstka wśród tłumu nowych twarzy. Są to jednak twarze dość życzliwe :) Płynie się dalej!

Pozdrawiamy!